Carl Orff (1895 -1982)
Ο Carl Orff από τα πρώιμα παιδικά του χρόνια είχε την τύχη να αναπτυχθεί μέσα σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον. Περιτριγυρισμένος από μια μουσικά ενεργή οικογένεια που έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μουσική, ωθήθηκε προς το πεδίο αυτό. Συναυλίες, όπερες αλλά και θεατρικές εμπειρίες τον διαμορφώνουν και ως παιδί και ως έφηβο. Από νωρίς θαυμάζει τις αρχαίες γλώσσες, τα λατινικά και τα ελληνικά, αλλά αφήνει το σχολείο νωρίς, για να ξεκινήσει τις μουσικές σπουδές του στην Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής του Μονάχου. Απογοητευμένος και από την εκεί ποιότητα του προγράμματος σπουδών, ξεκινά την τακτή «αυτοδίδακτη» σπουδή του, που διαρκεί σε όλη του την ζωή. Η σπουδή του αυτή τον οδηγεί –όπως λέει ο ίδιος – μέσα από «μια σειρά νεανικών ναυαγίων», στον Debussy και τη διακήρυξη μια νέας τέχνης, στον «Γαλάζιο Καβαλάρη», καθώς και στη μελέτη των παλαιότερων δασκάλων – με ιδιαίτερη έμφαση στον Monteverdi. Το 1924 ξεκινά τη συνεργασία του με τη Dorothea Günther και αρχίζει να χτίζει τις μουσικοπαιδαγωγικές ιδέες του. Με τα Carmina Burana (πρώτη παρουσίαση το 1937) γνωρίζει την καλλιτεχνική επιτυχία. Το 1948 επεξεργάζεται μαζί με την Gunild Keetman τη βελτιωμένη έκδοση του Orff-Schulwerk «Musik für Kinder» και το 1961 ιδρύει το Ινστιτούτο Carl Orff στην Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής Mozarteum, με έδρα το Salzburg. Στην περίοδο 1951-1961 διευθύνει το τμήμα σύνθεσης στην Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής του Μονάχου. Μεταξύ του 1949 και του 1972 ανεβαίνουν στο Salzburg, το Μιλάνο και τη Στουτγάρδη πολυάριθμα μουσικο-θεατρικά έργα στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δουλεύει μια έκδοση οχτώ τόμων για τη ζωή και το έργο του (www.orff-zentrum.de).
Gunild Keetman (1905 -1990)
Η Gunild Keetman και τα τέσσερα αδέρφια της αποκτούν μια σοβαρή μουσική διαπαιδαγώγηση και καλλιέργεια, με ιδιαίτερη έμφαση στα έγχορδα και στο κουαρτέτο εγχόρδων της μουσικής δωματίου. Η Keetman ανακαλύπτει τη σχολή Günther στο Μόναχο, αφού πρώτα έχει σπουδάσει στη Βόννη για δύο εξάμηνα και το Βερολίνο, χωρίς επιτυχία. Στη Σχολή Günther ανακαλύπτει το πεδίο που ικανοποιεί το ενδιαφέρον της για το συνδυασμό της μουσικής με την κίνηση. Σύντομα ο Orff θα ανακαλύψει το διττό ταλέντο της Keetman και θα ξεκινήσει μια ιδιαίτερα αποδοτική συνεργασία μεταξύ τους, η οποία θα αποδειχθεί συνεργασία ζωής. Η Keetman συμμετέχει στην έκδοση του σχολικού εγχειριδίου «ORFF-SCHULWERK (Μουσική για παιδιά – Schulwerk)» με ένα μεγάλο μέρος δικών της ορχηστρικών συνθέσεων. Η ίδια αποτελεί το κύριο μέσο έκφρασης και υλοποίησης των ιδεών και των καινοτομικών εμπνεύσεων του Carl Orff. Το 1949 η Keetman ξεκινάει τα παιδικά μαθήματα «Orff-Schulwerk» στη Μουσική Ακαδημία Mozarteum στο Salzburg. Αργότερα τα μαθήματα θα απευθύνονται και σε σπουδαστές. Η ίδια εκπροσωπεί το «Orff-Schulwerk» σε συνέδρια και συνεισφέρει ουσιαστικά στη διάδοσή του. Τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του Ινστιτούτου Carl Orff στο Σάλτσμπουργκ ορίζει και οργανώνει τη λειτουργία του. Το 1970 δημοσιεύει το βιβλίο της «Elementaria», ένα διδακτικό εγχειρίδιο για την πρώτη γνωριμία και επαφή με το «Orff-Schulwerk» . Τα επόμενα χρόνια αντλεί από τις πρακτικές εφαρμογές του συστήματος, για να εμπνευστεί την έκδοση πολλών έργων για φλογέρα σε συνεργασία με τη φίλη και συνάδελφό της Minna Ronnefeld.
Hermann Regner (1928-2008)
Ο Hermann Regner, από τα παιδικά του χρόνια ζούσε με τη μουσική με διάφορους τρόπους. Στο δημοτικό παίζει τενόρο κόρνο και αργότερα τσέλο. Στα 15 του χρόνια αρχίζει να συνθέτει. Μετά τις σπουδές του στη μουσικολογία και τη μουσική παιδαγωγική εργάζεται στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής του Trossingen ως διευθυντής του Σεμιναρίου για τους νέους και τη λαϊκή μουσική. Το 1957 αναγορεύεται σε διδάκτορα της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ο Regner, κατά τη διάρκεια της τετράμηνης παραμονής του σε διάφορα πανεπιστήμια της Βραζιλίας, αποκτά μια σειρά σημαντικών εμπειριών από την πρακτική εφαρμογή του «Orff-Schulwerk» εκεί. Όταν επιστρέφει στην Ευρώπη έρχεται σε επαφή και γνωρίζει τον Carl Orff. Εκείνος εντυπωσιάζεται από τον πολύπλευρο Regner, το οργανωτικό πνεύμα του και το ταλέντο του να προσεγγίζει τους ανθρώπος διπλωματικά. Έτσι, το 1964 ο Hermann Regner προσλαμβάνεται στο Ινστιτούτο Orff, του οποίου γίνεται από το 1970 διευθυντής και συνεχίζει με επιτυχία για πολλά ακόμη χρόνια. Διακρίνεται στη διδακτική της μουσικής, στο Εnsemble της ορχήστρας Orff, αλλά και στην ανάπτυξη διδακτικών τρόπων στην ακουστική αγωγή. Στην περίοδο 1964-1980 πραγματοποιεί πολυάριθμες ραδιοφωνικές εκπομπές στην βαυαρική ραδιοφωνία. Εκπροσωπεί ακούραστα το πεδίο «Orff-Schulwerk» σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι υπεύθυνος για τις προσαρμογές του «Orff-Schulwerk» στο εξωτερικό, ιδιαίτερα για την αμερικάνικη έκδοσή του. Αναλαμβάνει επίσης να διευθύνει τα διεθνή Συμπόσια «Orff-Schulwerk» και για μεγάλο χρονικό διάστημα εκδίδει το περιοδικό «Orff-Schulwerk Informationen» – τα τελευταία χρόνια μαζί με τον Rudolf Nykrin. Ιδρύει το «Orff-Schulwerk Forum» και αποτελεί ένα συνετό συνεργάτη του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Carl-Orff (Carl Orff Stiftung) σε θέματα διαχείρισης. Ο Hermann Regner συμμετέχει ενεργά στη μουσική ζωή της πόλης του Salzburg και συνεχίζει να συνθέτει ως το θάνατό του, το Δεκέμβριο του 2008.
Barbara Haselbach (1939)
Η Barbara Haselbach δέχεται από παιδί και μέσα από τον οικογενειακό της περίγυρο μια πολυδιάστατη πολιτισμική μόρφωση. Στο επίκεντρο βρίσκονται τα στοιχεία της μουσικής και του χορού. Και οι δύο γονείς της είναι φιλόλογοι και έτσι ξεκινάει και η ίδια η Haselbach τις σπουδές της στη γερμανική φιλολογία, τη μουσική και τη γυμναστική στη Βιέννη, καθώς και στο πιάνο ως «επίτιμη» σπουδάστρια. Ένα καλοκαιρινό σεμινάριο με τον Harald Kreuzberg της δίνει την ώθηση να αλλάξει κατεύθυνση και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στον χορό. Σπουδάζει χορό και παιδαγωγική χορού στη σχολή του Kreuzberg στην Βέρνη. Το 1960 γνωρίζει την Gunild Keetman, η οποία την συστήνει στον Carl Orff. O Orff κι η Keetman αναζητούν φρέσκες διδακτικές δυνάμεις, αφού έχουν μόλις ιδρύσει το Ινστιτούτο Orff. Και έτσι δίνεται στην Haselbach η ευκαιρία να βοηθήσει στην οργάνωση του Ινστιτούτου, πρώτα ως «μαθητευόμενη» της Keetman και αργότερα εντελώς αυτόνομα. Η Haselbach διαμορφώνει το συγκεκριμένο χαρακτήρα και την ιδιαίτερη ποιότητα της παιδαγωγικής του χορού στο Ινστιτούτο Orff ως την παραίτησή της το 2004. Η πολύπλευρή της στάση στο εν λόγω πεδίο διαφαίνεται με πολυάριθμες δημοσιεύσεις. Η Barbara Haselbach διηύθυνε το Ινστιτούτο Orff επί σειρά ετών, οργάνωσε δύο από τα μεγαλύτερα διεθνή Συμπόσια και είναι μέχρι σήμερα μια παγκοσμίως περιζήτητη εισηγήτρια. Είναι Πρόεδρος του Φόρουμ Orff-Schulwerk (ORFF-SCHULWERK FORUM) στο Σάλτσμπουργκ και είναι εδώ και πολλά χρόνια αρχισυντάκτρια του «Orff-Schulwerk-Informationen».